12 Eylül 2011 Pazartesi

Kızarmış Yeşil Domatesler

Babamın 'yalnız dikkat et ağlama' uyarısını dikkate alarak büyük bir beklentiyle başladım filme. Ağlayacağıma yönelik yüksek bir beklenti içindeydim doğrusu.
Sıkıldıkça ha ağladım ha ağlayacağım, tamam sabret şimdi ağlatmalı sahne gelecek diye diye filmin sonuna kadar geldim. Şu an filmi izlemekle geçirdiğim onca zamana mı acısam oturup kendime küfür mü etsem bunu düşünüyorum. Boş hesaplar peşindeyim.

Az biraz duygusalsanız bu film tam size göre. Değişik şeyler olup bitiyor. Tek güzel yanı da; bazı tahminleriniz basitçe boşa çıkıyor. Tam hassiktir diyip ağlamaya başlayacakken koskocaman bir kahkaha atıyveriyorsunuz. Değişik yani.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Merhaba.
Ben çok üşengeç bir yazar olduğumdan ve boş zamanlarımda hep film izlediğimden her filmi hatırlayıp da buraya kaydedemiyorum. Söyleyeyim dedim.